Operację zespołu cieśni nadgarstka przeprowadza się metodą tradycyjną lub endoskopową. Tradycyjna operacja polega na wykonaniu 2-3-centymetrowego nacięcia wewnętrznej strony dłoni, przez które zazwyczaj usuwa się tkankę powodująca ucisk.
Leczenie endoskopowe jest mniej inwazyjne, wykonuje się tylko jednocentymetrowe nacięcie i polega na przecięciu tkanki kolidującej z nerwem.
Zespół cieśni nadgarstka pojawia się z powodu długotrwałego ucisku więzadła poprzecznego na nerw pośrodkowy i w większości przypadków powstaje z niewiadomej przyczyny. Uznaje się jednak, że choroba ta dotyka osoby, które nadwyrężają mięśnie zginaczy nadgarstka i palców. W większym stopniu może dotyczyć ludzi, którzy wiele godzin wykonują powtarzające się czynności, zarówno tych pracujących przy komputerze, przy taśmie produkcyjnej czy kierowców zawodowych. Przypadłość może pojawić się także u jednostek cierpiących z powodu zwyrodnienia stawów, zapalenia ścięgien, reumatyzmu, cukrzycy czy u tych z urazami nadgarstka. Zespół cieśni nadgarstka w większości dotyczy kobiet i zazwyczaj odnosi się do ręki, której częściej używamy.
Objawami wystąpienia choroby są zaburzenia czucia pierwszego, drugiego i trzeciego palca dłoni. Bóle tych palców występują początkowo w nocy. Z czasem dolegliwości drętwienia, mrowienia i ból odczuwane są także w dzień. Choremu trudno utrzymać przedmioty w ręce, pogarsza się motoryka dłoni.
Zaawansowane stany zaburzeń leczone są chirurgicznie i polegają na przecięciu lub usunięciu tkanek powodujących ucisk. Po eliminacji przyczyny ucisku nerwu pośrodkowego wraca prawidłowe ukrwienie operowanego miejsca i nerw zaczyna się stopniowo regenerować. Połączenie zabiegu chirurgicznego z właściwie dobraną rehabilitacją pozwala całkowicie odzyskać sprawność ręki.
