Lekarze korzystają często z dostępu otwartego, który umożliwia łatwiejsze dojście do struktur nosa i ułatwia sprawniejszą manipulację. Po nacięciu skóry zostaje ona oddzielona od struktury chrzęstno-kostnej i lekarz przystępuje do kształtowania tego narządu według przyjętych założeń. Po uformowaniu chrząstki i kości skóra wraca na swoje miejsce, na nowy szkielet nosa.
Metoda zamknięta rynoplastyki jest trudniejsza i wymaga większego doświadczenia w trójwymiarowej strukturze anatomii szkieletu chrzęstno-kostnego nosa. Zmniejsza, jednakże ryzyko wystąpienia obrzęku, nie pozostawia po sobie blizn, jednocześnie daje pełne możliwości wymodelowania upragnionego i naturalnego kształtu nosa.
Nacięcia operacyjne po wykonanym zabiegu zszywane są cienkimi nićmi chirurgicznymi. Część z nich jest wchłaniana, a szwy zostawione na skórze ściągane są po około tygodniu od ich założenia.
Nos może stanowić jeden ze znaczących i najbardziej widocznych atutów urody twarzy, ze względu na swoją najbardziej eksponowaną i centralną lokalizację. Wśród wszystkich elementów twarzy, ma on największe znaczenie dla zachowania harmonii pomiędzy poszczególnymi jej składowymi. Zdarza się jednak, że bywa poważną przyczyną kompleksów. Niestety czasem jest niekształtny i zbyt duży. Zwraca na siebie szczególną uwagę z powodu garbu, skrzywienia, znacznej szerokości czy całościowo zbyt dużego, nieproporcjonalnego rozmiaru względem reszty twarzy. Stereotypowo, wiele cech osobowości jest przypisywanych osobie z określonym kształtem czy wielkością nosa. Takie postrzeganie człowieka było nie raz uwieńczone w dziełach literackich i dziełach sztuki poprzez barwne opisy postaci literackich lub ponadczasowe, karykaturalne ryciny. W XV wieku sam Leonardo da Vinci zajmował się analizą idealnej długości nosa na przykładzie człowieka witruwiańskiego i wyznaczył jego właściwe proporcje jako 1/3 wysokości twarzy. Współcześnie uznajemy, że nie ma jednego, perfekcyjnego wzorca tego narządu. Jego anatomia jest niezwykle różnorodna, tak jak odmienne są nasze charaktery i kształty twarzy. Jednak właściwe proporcje i odległości pomiędzy poszczególnymi elementami twarzy, w tym także nosa, sprawiają, że buzia jest postrzegana jako atrakcyjna. Podstawową kwestią nie są więc ścisłe zależności pomiędzy antropometrycznymi cechami nosa, a harmonia jaką tworzy z resztą twarzy. Z tego względu plastyka nosa jest ogromnym wyzwaniem dla lekarzy. Przy planowaniu zabiegu bierze się pod uwagę zmianę kształtu i proporcji nosa, poprawę jego funkcjonalności, ale także całościowe dopasowanie nosa do pozostałych elementów twarzy. Cała procedura wymaga od chirurga plastycznego doświadczenia anatomicznego w kompleksowych operacjach rekonstrukcyjnych nosa, precyzji i wyobraźni połączonej z umiejętnością myślenia przestrzennego i talentem rzeźbiarstwa.
Zniekształcenia nosa mogą mieć charakter wrodzony wynikający z uwarunkowań genetycznych lub urazów wewnątrzmacicznych. Mogą być również nabyte: po urazach, wypadkach, chorobach czy stanach zapalnych. Są też wskazania wyłącznie natury estetycznej. Plastyka nosa (rynoplastyka, inaczej całkowita korekta nosa, CKN) polega na modyfikacji zniekształceń nosa zewnętrznego, czyli zajmuje się niwelowaniem niedoskonałości nosów garbatych, długich, szerokich oraz tych nadmiernie wydatnych (gdy długość i szerokość są prawidłowe), całą gamą korekcji końca nosa i plastyki skrzywionej przegrody. W zależności od pożądanego kształtu nosa, korekcji poddawana jest jego część chrzęstna bądź kostna. Jeśli Pacjent ma problemy z oddychaniem lub jego narząd jest niedrożny, wykonywana jest korekcja skrzywionej przegrody lub korekcja przerośniętych małżowin przynosowych. Wskazania funkcjonalne mogą być kluczem również do korekcji zniekształceń nosa zewnętrznego.
Po rynoplastyce nos nabiera wymarzonego kształtu, wielkości i oczywiście zyskuje lub utrzymuje prawidłową funkcję. Staje się integralną częścią twarzy, która osiąga harmonię i piękno!
Przygotowanie do zabiegu
Pacjenci planujący lub oczekujący na zabieg proszeni są o zapoznanie się z „Przewodnikiem dla Pacjenta – przygotowanie do zabiegu”, który dostępny jest w sekcji INFORMACJE.
Zalecenia po plastyce nosa:
- pobyt w klinice: jeśli rynoplastyka była wykonywana w znieczuleniu ogólnym, Pacjent pozostaje 1 lub 2 dni w szpitalu;
- opatrunki: przez pierwsze 2 doby od zabiegu Pacjenci powinni stosować okłady chłodzące w okolicach oczu, zabronione jest moczenie i uciskanie opatrunku termostatycznego na nosie;
- ograniczenia ruchowe: głowy nie należy opuszczać i gwałtownie nią ruszać, zaleca się leżenie z uniesioną głową, przez 1 tydzień po zabiegu Pacjenci powinni ograniczyć mimikę twarzy, sugerowane jest stosowanie diety lekkostrawnej, bez produktów twardych, wymagających długiego gryzienia i sporego otwierana buzi, nos należy wydmuchiwać bardzo ostrożnie, a podczas kichania zalecamy otworzyć usta;
- leki: Pacjent może korzystać tylko z leków uzgodnionych z lekarzem, środki przeciwbólowe należy przyjmować z ostrożnością, nie wolno stosować aspiryny oraz innych leków powodujących zaburzenia krzepliwości krwi;
- inne: Pacjenci powinni unikać ubrań wkładanych przez głowę, przez 3 tygodnie nie wolno pić alkoholu i napojów zawierających kofeinę, przez 6 tygodni zabronione jest noszenie zarówno okularów korekcyjnych, jak i przeciwsłonecznych, soczewki kontaktowe można założyć 2-3 dni po operacji, przez 3 miesiące obowiązuje zakaz korzystania z solarium, sauny i opalania się, w czasie kąpieli słonecznych zaleca się stosowanie kremów z wysokim filtrem UV;
- wizyty kontrolne: po zabiegu Pacjent zobowiązany jest do przyjścia na ustalone z lekarzem wizyty kontrolne.
O szczegółowych zaleceniach pozabiegowych Pacjent będzie poinformowany w klinice.
